Spraakstoornis

Wat is dysartrie?

Dysartrie is een verworven motorische spraakstoornis ten gevolge van een neurologische aandoening.

• Verworven: 

  In tegenstelling tot aangeboren of ontwikkelingsstoornissen, beschikte de persoon met dysartrie voor het ontstaan van de stoornis over een normale spraak.
  
  

• Motorische stoornis: 

  Er is een probleem met de motorische uitvoering van de bewegingen die nodig zijn voor het produceren van spraak, de persoon kan hierdoor onder meer problemen hebben met de ademhaling, de stemgeving, de articulatie, de resonantie, het spreektempo en de intonatie van spraak.
  
  

• Spraakstoornis: 

  De verstaanbaarheid of de natuurlijkheid van de spraak is verminderd, andere aspecten van de communicatie (begrijpen, lezen, schrijven) verlopen in principe normaal.
  
  

• Ten gevolge van een neurologische aandoening:

  Een dysartrie is steeds het gevolg van een ziekte of aandoening van het zenuwstelsel, de aard en ernst van het ziektebeeld bepalen in grote mate de evolutie die mag verwacht worden. (vb. na craniaal trauma, CVA, tumor, ...)

Soorten dysartrie

Er bestaan veel verschillende soorten dysartrie. De kenmerken hangen af van welk gebied of systeem in het zenuwstelsel aangetast is. De spraakbewegingen kunnen te slap, te gespannen, te traag, te snel, ongecoördineerd of algemeen minder nauwkeurig zijn.

De ernst van een dysartrie kan variëren van een heel lichte stoornis, die soms enkel maar door de persoon zelf of bij vermoeidheid gemerkt wordt, tot een heel ernstige stoornis waarbij de spraak volledig onverstaanbaar is. Een dysartrie heeft een grote impact op het persoonlijk welbevinden en op de interactie met anderen. Spraak is namelijk veel meer dan enkel een middel om zich verstaanbaar te maken. De manier waarop iemand spreekt, is een fundamenteel onderdeel van zijn of haar identiteit.

Naast de dysartrie komen vaak andere neurologische uitvalsverschijnselen voor. Voorbeelden hiervan zijn motorische stoornissen (zoals problemen met evenwicht en verlammingsverschijnselen), slikstoornissen en denkproblemen (zoals problemen met concentratie, geheugen en probleemoplossend vermogen).